Kontakt

Liceum Ogólnokształcące
im. Marii Skłodowskiej-Curie
w Starym Sączu

ul. Partyzantów 15
33-340 Stary Sącz

tel. 18 446-05-83
fax  18 446-05-83

e-mail:

lostarysacz@poczta.internetdsl.pl

Start Szkoła

HISTORIA SZKOŁY


Zaraz po wyzwoleniu dyrektor Miejskiego Gimnazjum i Liceum Pedagogicznego - Ignacy Kwieciński - zorganizował koedukacyjną szkołę o następującej strukturze:

  • 4-klasowe gimnazjum,
  • 2-klasowe liceum humanistyczne,
  • 3-klasowe liceum pedagogiczne

oraz klasy semestralne dla uczniów uczęszczających w czasie okupacji na tajne komplety. W czerwcu 1948 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie (KOSK) wydało decyzję o likwidacji Gimnazjum i Liceum Humanistycznego, pozostawiając działalność Liceum Pedagogicznego. Decyzja ta oburzyła starosądecką społeczność. Burmistrz miasta, Roman Cesarczyk, i grono nauczycielskie wystąpili do Ministerstwa Oświaty z prośbą o utrzymanie w mieście szkoły średniej ogólnokształcącej. Mimo protestów Ministerstwo podtrzymało decyzję KOSK, lecz to nie zraziło starających się o zachowanie szkoły. Na naradzie w dniu 22 lipca 1948 roku, w której - o uczestniczy Na naradzie w dniu 22 lipca 1948 roł przedstawiciel KOSK, Adam Sitarski, przyjęto wniosek o ponowne wystąpienie w tej sprawie do Ministerstwa Oświaty. Wniosek ten w formie petycji poparty przez organizacje polityczne przekazano ministrowi oświaty, dr Stanisławowi Skrzeszewskiemu. Niezależnie od tego starosądeczanie skierowali w tej kwestii pismo do prezydenta Bolesława Bieruta. Efektem tych zabiegów było powołanie do życia szkoły, której organizatorką, decyzją KOSK z dnia 28 sierpnia 1948 roku, została znana i ceniona nauczycielka mgr Maria Kotas. Szkoła ta nosiła nazwę "Samorządowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego" i mieściła się w budynku Szkoły Podstawowej Nr 2 im. Juliusza Słowackiego przy ul. Daszyńskiego 23. Równocześnie został powołany Komitet Szkolny z burmistrzem Romanem Cesarczykiem na czele.

Pierwszym dyrektorem szkoły została mgr Maria Kotas, a w skład grona pedagogicznego wchodzili:

  • Tadeusz Bruniewski,
  • Jan Czech,
  • Adam Essen,
  • Franciszek Dębowski,
  • Roman Gawroński,
  • Irena Hasko,
  • Janina Kopytko,
  • Szymon Kopytko,
  • Czesław Lenczowski,
  • Stanisława Królik,
  • Wanda Ogorzały,
  • ks. Franciszek Pałucki,
  • Jan Rzońca
  • Tadeusz Śmiałek

 

Naukę w szkole rozpoczęło 199 uczniów. Warunki lokalowe były trudne, wykorzystywano wówczas 4 sale lekcyjne oraz 3 nie dostosowane do potrzeb pomieszczenia z dawnego mieszkania kierownika szkoły i zastępczą salę gimnastyczną w kinie "Bałtyk" (dawniej siedziba Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"). Szkoła wynajmowała także sale u osób prywatnych. Wędrowali więc na lekcje po mieście zarówno uczniowie, jak i nauczyciele. W zaadaptowanych wnękach korytarza zlokalizowano sekretariat szkoły, kancelarię dyrektora i składnicę pomocy naukowych. Dzięki przychylności dyrekcji Liceum Pedagogicznego młodzież LO korzystała z gabinetów: biologicznego i fizycznego oraz lekarskiego. Przy kompletowaniu pomocy naukowych dużą aktywność wykazały władze miejskie, starosądeckie szkoły, rodzice i uczniowie. Nie zabrakło w tej akcji nauczycieli szkoły, m.in.:

  • mgr Maria Kotas,
  • mgr Irena Hasko,
  • mgr Janina Kopytko.

Przekazali na ten cel kwotę 3970 zł za przeprowadzone egzaminy wstępne.

Od momentu powstania Liceum trwały starania o jego upaństwowienie, co przynieść miało lepsze warunki finansowe. Starania te zostały zintensyfikowane w momencie objęcia funkcji dyrektora szkoły przez mgr Jana Rzońcę. Wniosek w tej sprawie skierowano do władz oświatowych w Nowym Sączu i Krakowie. Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 1 lutego 1950 roku Samorządowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego została upaństwowiona przyjmując nazwę "Liceum Ogólnokształcące".

Ogromny musiał być wysiłek grona nauczycielskiego, aby opierając się na takiej bazie utrzymać szkołę na odpowiednim poziomie. Wyniki pracy dydaktycznej w owym czasie można uznać za całkiem zadowalające soki był procent zdających egzaminy wstępne i dostających się na wyższe uczelnia, np. spośród 32 absolwentów z 1951 roku 23 ukończyło studia, w tym 8 Akademii Medycznej. Sprawność szkoły utrzymywała się na poziomie wyższym od średniej krajowej. Mimo trudności w prowadzeniu działalności społecznej czy kulturalnej na terenie szkoły wynikających m.in. z faktu dwuzmianowości nauki oraz braku pomieszczeń, osiągnięcia były widoczne.

Wizytujący w grudniu 1954 roku szkołę wizytator Józef Łukacz stwierdził:
"(...) Warunki lokalowe są nieznośne, podział sal na dwóch końcach budynku i mała liczba pomieszczeń wymaga ze strony dyrektora wielkiego wysiłku (...)".

Ten stan rzeczy spowodował, że od momentu powstania szkoły podjęto starania o budowę własnego obiektu. Jednak przez 14 lat nie udało się wprowadzić tego pomysłu do planu inwestycyjnego. Szczególną inicjatywę w tej sprawie przejawiał wspomagany przez władze miejskie i powiatowe dyrektor szkoły, Franciszek Dębowski, stojący na czele Społecznego Komitetu Budowy zawiązanego w końcu lat pięćdziesiątych. 9 września 1962 roku wmurowano akt erekcyjny i rozpoczęto budowę nowoczesnego budynku przy ul. Partyzantów.

Na placu budowy wiele godzin przepracowali społecznie zarówno nauczyciele jak i młodzież, mając na uwadze konieczność jak najszybszego oddania budynku do użytku. Koszt budowy zamknął się kwotą 700 złotych. Szkoła została zlokalizowana przy ulicy Partyzantów 15, z dala do centrum miasta. 1 września 1964 roku nastąpiło otwarcie nowej szkoły, w którym uczestniczył Wiceminister Oświaty F. Herok.

Obiekt ten jest efektem zabiegów dyr. Franciszka Dębowskiego. Z 44 lat jego działalności nauczycielskiej 28 upłynęło mu w tym mieście. Od 1953 roku aż do 1970 roku kierował Liceum Ogólnokształcącym. Był człowiekiem ogromnej pracowitości, wymagającym w stosunku do siebie i innych. Lubił młodzież i odnosił się do niej z szacunkiem. Wierzył w młodych, w dobro, jakie w nich tkwi, w talenty, które należy dostrzec i rozwijać. I tego optymizmu uczył innych. Kształtował swój los tak, jakby wyznawał camusowską prawdę, że "Najważniejsze w życiu człowieka to dobrze wykonywać swój zawód". Jak każdy prawdziwy pedagog trudząc się, nie myślał o sobie, ale o tych, których wychowywał.

Wydawałoby się, że wraz z oddaniem nowego obiektu skończą się już kłopoty lokalowe, ale niestety. Na skutek wyżu demograficznego zamiast przewidzianych 320 uczniów szkoła liczyła znacznie więcej, bo aż 570 uczniów w 1977 roku w 17 oddziałach. Nauka odbywała się znów na dwie zmiany Spowodowało to potrzebę adaptacji wewnętrznej budynku w celu wygospodarowania dodatkowych sal poprzez zabudowę hollu oraz korytarzy na piętrze. W toku użytkowania modernizowano bazę szkolną. W latach 1971-1972 dokonano kapitalnego remontu szkoły. Utworzono klasopracownie dla większości przedmiotów, wyposażając je w meble, pomoce naukowe i konieczny sprzęt. W 1976 roku przystąpiono do budowy boisk sportowych według nowoczesnych wymogów. Ogromną pracę wykonano przy dużym zaangażowaniu młodzieży i nauczycieli wychowania fizycznego mgr Krystyny Faron i mgr Mariana Edelmiilleria. Należy też podkreślić, że jak zawsze wydatną pomoc okazał Komitet Rodzicielski i jego przewodniczący Stanisław Pająk i Józef Zborowski.

 

W 1979 roku rozpoczęto bardzo istotną dla poprawy warunków socjalnych w szkole rozbudowę kuchni i zaplecza oraz oczyszczali ścieków Wykonawcą była firma "Budostal" - użytkownik obiektu szkolnego na kolonie. Posadzono wokół boisk wiele drzew i krzewów, które dziś stanowią zielone tło szkoły. Z ogromnym zaangażowaniem, mimo niełatwych czasów, inicjował i realizował wykonanie tych przedsięwzięć dyrektor szkoły, mgr Marian Lis.

Od roku 1992 w związku z powstaniem w Starym Sączu drugiej szkoły średniej ogólnokształcącej przed nazwą Liceum pojawiła się cyfra I.

 


LO Stary Sacz 2011