Dnia 09.10.12 r. klasa II d, pedagogiczna, pod opieką Pani pedagog Agnieszki Leskiej udała się na wycieczkę przedmiotową do więzienia w Nowym Sączu.

Wszystkim towarzyszyły wielkie emocje, gdyż więzienie, które zobaczyliśmy jest przeznaczone dla recydywistów.Po dotarciu na miejsce nie obyło się bez pamiątkowego zdjęcia na tle zakładu karnego, do którego drzwi otworzył nam przemiły pan policjant. Należało dokładnie wykonywać jego polecenia, tzn. okazać dowód tożsamości, który na czas wizyty był konfiskowany oraz każdy z nas musiał przejść rewizję. Niestety funkcjonariusz w kieszeni jednej z uczennic odkrył cały zapas… chusteczek higienicznych. Po dokładnym ich obejrzeniu nie stwierdzono, by mogły posłużyć za niebezpieczne narzędzie. Również Pani pedagog, której torebka jest niczym worek św. Mikołaja - pełno w niej różności - została bezpiecznie wpuszczona dalej. Następnie cała grupa udała się za wychowawcą więziennym, który wygłosił wspaniałą konferencję. Zaznajomił nas z historią więzienia, filmem przedstawiającym konflikty młodych ludzi z prawem oraz odpowiedział na nurtujące nas pytania. Ciekawostką jest fakt, iż najstarszy więzień ma 74 lata. Kara, która zakończy się najwcześniej jest datowana na rok 2028. Na terenie zakładu znajduje się człowiek skazany na podwójne dożywocie. Po długiej i jakże ciekawej rozmowie zaprowadzono nas na wieżę wartowniczą. Mogliśmy obserwować więźniów, którzy w bardzo ciasnym miejscu na zewnątrz, odbywali godzinny marsz. Później każdy z nas mógł wejść do celi więźnia (oczywiście pustej celi) i zobaczyć jak wygląda życie w tak małym pomieszczeniu. Wszyscy jednogłośnie stwierdzili, że nie chcą się już nigdy tam znaleźć. Kaplica i sala widzeń nie zostały przez nas zobaczone, gdyż nastąpiły pewne komplikacje i dla naszego bezpieczeństwa musieliśmy zakończyć zwiedzanie. Warto dodać, iż klasa powróciła w takim samym składzie, ale bogata o nowe doświadczenie. Dla niektórych wizyta była lekkim wstrząsem, natomiast inni ukierunkowali swoje plany na przyszłość (tj. resocjalizacja nie kradzieże czy rozboje). Niewątpliwie był to jeden z bardzo emocjonujących wyjazdów. Dziękujemy Pani Agnieszce za zorganizowanie interesującej wycieczki.

Dominika Bieryt